REPUBLIKANG BASAHAN

Republikang Basahan

ni Teodoro Agoncillo

Republika baga itong busabos ka ng dayuhan?

Ang tingin sa tanikala’y busilak ng kalayaan?

Kasarinlan baga itong ang bibig mo’y nakasusi?

Ang mata mong nakadilat ay bulag na di mawari,

Ang buhay mo’y walang patid na hibla ng pagtataksil

Sa sarili, lipi’t angkan, sa bayan mong dumarating!

Kalayaan! Republika! Ang bayani’y dinudusta

Kalayaan pala itong mamatay nang abang-aba!

Kasarinlan pala itong ni hindi mo masarili

Ang dangal ng tahanan mong ibo’t pugad ng pagkasi.

Malaya ka, bakit hindi? Sa bitaya’n ikaw’y manhik,

At magbigting mahinahon sa sarili na ring lubid!

Kalayaan – ito pala’y mayron na ring tinutubo

Sa puhunang dila’t laway, at hindi sa luha’t dugo!

Humimbing kang mapayapa, mabuhay kang nangangarap,

Sa ganyan lang mauulol ang sarili sa magdamag.

Lumakad ka, hilain mo ang kadenang may kalansing,

Na sa taynga ng busabos ay musikang naglalambing!

Limutin mo ang nagdaan, ang sarili ay taglayin,

Subalit ang iniisip ay huwag mong bibigkasin!

Magsanay ka sa pagpukpok, sa pagpala at paghukay,

Pagkat ikaw ang gagawa ng kabaong kung mamatay

Purihin mo ang bayaning may dalisay na adhika,

Ngunit huwag paparisan ang kanilang gawi’t gawa

Republika na nga itong ang sa inyo’y hindi iyo,

Timawa ka at dayuhan sa lupain at bayan mo!

Kalayaan! Malaya ka, oo na nga, bakit hindi?

Sa patak ng iyong luha’y malaya kang mamighati!

Sa simoy ng mga hangin sa parang at mga bundok,

Palasapin mo ang sukal ng loob mong kumikirot.

Kasarinlan! Republika! Kayo baga’y nauulol,

Ang inyong kalayaa’y tabla na rin ng kabaong?

Bawat hakbang na gawin mo sa templo ng kalayaan

Ay hakbang na papalapit sa bunganga ng libingan!

Republika! Kasarinlan! Mandi’y hindi nadarama,

Ang paglaya’y sa matapang at sa kanyon bumubuga!

Ang paglaya’y nakukuha sa tulis ng isang sibat,

Ang tabak ay tumatalim sa pingki ng kapuwa tabak

Ang paglaya’y isang tining ng nagsamang dugo’t luha,

Sa saro ng kagitinga’y bayani lang ang tutungga.

Bawat sinag ng paglayang sa karimlan ay habulin,

Isang punyal sa dibdib mo, isang kislap ng patalim!